Blogia
Rincón Olvidado

Güe he tornau a plorar

Güe he tornau a plorar
Güe he tornau a plorar per tú,
a mirar-me o pasau como present;
a remerar aquella luenga nueit
en a que a malotía estió salut.

Y mientres soniaba con tener-te
yera l'hombre más feliz d'o mundo,
y me portabas dica o maxico
puesto an que podeba querer-te.

Güe he tornau de nuevo a prexinar
o tuyo cuerpo sobre lo de yo,
prebando los dos de trobar o punto
an que a vida se torna cantar.

Y he tornau a ubrir ixos güellos
que a reyalidat ha feito buedos,
os mesmos güellos que cada diya
m'amostran que tot no ye que suenios.

Grisel (Aragón),
maitinada d'o 7 a o 8 d'abril de 2007.


Hoy he vuelto a llorar por tí,
a mirar el pasado como presente;
a recordar aquella larga noche
en la que la enfermedad fue salud.

Y mientras soñaba con tenerte
era el hombre más feliz del mundo,
y me llevabas hasta el mágico
lugar donde podía quererte.

Hoy he vuelto de nuevo a imaginar
tu cuerpo sobre el mío,
intentando los dos encontrar el punto
en el que la vida se vuelve cantar.

Y he vuelto a abrir esos ojos
que la realidad ha hecho vacíos,
los mismos ojos que cada día
me muestran que todo sólo son sueños.

1 comentario

Debora -

No sabia yo de tu predisposicion hacia la poesia, eres muy bueno, me gusta sobre todo lo ultimo.